motocykle sportowe

- ścigacze – najszybsza grupa motocykli, w których rozwiązania sprawdzone wcześniej na torze wyścigowym trafiają bezpośrednio do seryjnej produkcji ( moce silników sięgające 200KM, prędkość czasami powyżej 300km/h,  przyspieszenia 3s do 100km/h).  – motocykle takie wchodzą pewnie w zakręty, gorzej zachowują się za to na prostej. NIE dla początkujących motocyklistów Na długie trasy się nie nadają (niewygodna pozycja, brak miejsca na bagaż).



chopper/cruiser

– właściwie są to dwa typy motocykli, cechą chopperów jest bardzo wysunięte do przodu przednie koło, nisko umieszczone siodło kierowcy, silnik widlasty, szeroka opona z tyłu. Pozycja motocyklisty jest wyprostowana, nogi są szeroko rozstawione i wysunięte na podnóżkach do przodu. Taka pozycja pozornie jest bardzo wygodna. 


Cruisery

– Przednie koło jest mniej wysunięte do przodu. Właścicieli obu typów motocykli łączy podejście do motocykla, który jest traktowany jak coś więcej niż tylko zwykły pojazd komunikacyjny. Choppery i cruisery są sposobem na życie, właściciele tychże często zrzeszają się w klubach i zrzeszeniach.    Najbardziej podatne motocykle na wszelkiego rodzaju przeróbki i tworzenie tzw customów – czyli niepowtarzalnych motocykli, które nawet jeśli nie są piękne i tak pozostają w pamięci. Motocykle z tej grupy wspaniale jeżdżą po prostej, prawdziwym wyzwaniem są zakręty. W mieście sprawdzają się średnio ze względu na dużą szerokość. Po jakimś czasie udaje się jednak również jeździć między pasami. Motocykle również raczej nie dla początkujących.



enduro

– inaczej zwane „off-road” przeznaczone do poruszania się po bezdrożach, dróżkach szutrowych. Motocykle o niskiej masie, wysokim skoku zawieszenia i terenowym bieżniku. Silniki o niewielkiej pojemności. Enduro spopularyzowało się dzięki sukcesom w rajdach Paryż-Dakar. Pozycja motocyklisty – najczęściej motocyklista stoi na podnóżkach (jest to technika umożliwiająca zapanowanie nad motocyklem w trudnych warunkach – sprawdza się też na innych typach motocykli). „Prawdziwe” enduro nie jest przeznaczone do rejestracji i do poruszania się po drogach publicznych. Niemniej są też wersje szosowe takich motocykli, z kierunkowskazami, lusterkami i wszystkim co pozwala na rejestrację maszyny. Jazda na enduro jest nieocenionym doświadczeniem, można nauczyć się zachowania podczas uślizgów kół, upadków z motocykla. Ponoć wspaniały element treningowy dla każdego motocyklisty niezależnie od preferowanego typu motocykla i stopnia zaawansowania. wspaniała sprawa do jazdy po terenach niedostępnych dla „zwykłych” motocykli.



naked

– motocykle klasyczne, gołe. Najbardziej uniwersalne z motocykli. Motocykle pozbawione owiewek, Przypominają stare motocykle, nie mają konkretnego przeznaczenia,dobre do nauki nadają się do miasta , można wybrać się nimi również w trasę. Pozycja motocyklisty – wygodna i optymalna.



motocykle turystyczne

– jeden z najmłodszych typów motocykli przeznaczony do turystyki długodystansowej. Motocykle ciężkie, duże, o dużych mocach silnika. Pozycja kierowcy podobnie jak w nakedzie optymalna. Przez gabaryty nie jest to dobre rozwiązanie na poruszanie się po mieście.Z racji osiągów i masy nie są motocyklami dla początkujących motocyklistów.  DROGIE.